یکی دیگه از مسایلی که کمالگرایی در طی مسیر برای ما ایجاد میکنه و باید اعتراف کنم درگیرشم نداشتن استمرار هست. یعنی علیرغم اینکه موفق شدم یه کار رو ساده شروع کنم، اما در استمرار، همچنان کمالگرایی خودش رو نشون میده.
مثالش همین نوشتن برای وبلاگ هست. علیرغم اینکه میدونم نوشتن یه پست برای وبلاگ کمتر از ۱۵ دقیقه ازم وقت میگیره، اما بهانههای مختلفی سر راه میاد: «این چیزی که میخوای بنویسی اونقدرها ارزش نداره»، «این یه مطلب معمولیه» و مواردی از این دست.
در حالی که واقعاً اینطور نیست و فقط ذهن کمالگرا داره کار رو سخت میکنه با دلایل کمالگرایانهای مثل: «الان آماده نوشتن نیستی، بذار بعداً»، «با این وضعیت خوب درنمیاد، ولش کن»، «الان وقتش نیست، باید یه وقت خاص شروع کنی».
البته، همواره دلیل استمرار نداشتن کمالگرایی نیست. گاهی ممکنه به دلایل دیگهای مثل نبود برنامهریزی، خستگی ذهنی و مواردی از این دست باشه.
شما هم با چنین حالتهایی روبهرو شدید؟